Şiirler

[SumNauta]

Sent from my iPad using Tapatalk

[SumNauta]

Türk şiirinin en büyük ustalarından biri de Fazıl Hüsnü Dağlarca'dır.

Kadıköy'lü bu şairimizle tanışıp, sohbet etme şansına sahip olmuştum çok genç yaşlarımda.

Cemal Süreya ona öyle hayrandır ki, onun için 'Türk şiirinin ana yasasını yazmıştır' demişti.

Cemal Süreya bu sözünü 1914 doğumlu olan Dağlarca'nın sadece 26 yaşındayken kendi imkanlarıyla yayınladığı kitabı (1940 Ocak'taydı bu ilk baskı) "Çocuk ve Allah"a gönderme yaparak söyler.

Bu güzel kitapdan, ağır ateşli bir çocukluk hastalığı temasında ilerleyen aşağıdaki şiir ne güzeldir:





Sent from my iPad using Tapatalk

[SumNauta]

Sent from my iPad using Tapatalk

[SumNauta]

Muhteşem Şekspir şu gök kubbe altında insana dair, yaşama dair söylenecek her sözü söylemiş yüzyıllar öncesinde. Büyüklüğü hiç solmaz.

Bizim aykırı şairimiz (Cumhuriyetimizin muhteşem Milli Eğitim Bakanı Hasan Ali Yücel'in oğlu) Can Yücel BBC'de de çalışmış ve çok iyi İngilizcesi olan eğitimli birisiydi. İyi bir şairdi ve İngilizceden Türkçeye çevirdiği şiirlerde de çok "nev-i şahsına münhasır" bir ruh yaratırdı.

Birebir çevirmezdi İngilizce şiirleri, Türkçe söylerdi, o ruhu katarak aktarırdı.

Mesela Hamlet'deki 3. Perdede söylenen 'to be or not to be/ that's the question' ile başlayan tiradı genelde 'olmak ya da olmamak / işte bütün mesele bu' şeklinde, buna yakın çevrilirken, Can Yücel kendine has söyleyişiyle şöyle çevirmişti bu sözleri:

"Bir ihtimal daha var, o da ölmek mi dersin?"



Şekspir'in çok sevdiğim 66. Sonesini sadece İngilizcesinden değil, Can Yücel'in aşağıdaki güzelim Türkçe söyleyişinden de okumayı çok severim ben....hele o son 2 dize sonenin ruhunu ne güzel verir.








Sent from my iPad using Tapatalk

[SumNauta]

Şiirimizin en büyüklerinden Yahya Kemal'den çok sevdiği İstanbul'a dair bir şiir:







Sent from my iPad using Tapatalk

[SumNauta]

Arada bir Yunus Emre'yi özlediğimi farkederim (belki Farsça söylediğinden, belki 'Bizim' Yunus gibi kalplerimize girmediğinden, belki o zamanların otorite figürlerinden biri oluşundan, dokunulmazlığından ki Yunus'un duruşunun yanında çok garip gelir...ben Mevlana'yı özlemem)....Bizim Yunus'un Eski Anadolumuzdan, taa yüzyıllar öncesinden o güzel Türkçemizle, ana dilimizle bize söylediklerinin değeri azalmaz hiç.

Bugün de bir toplantı sonrası Demli Çay keyfiyle birlikte, özlediğim Yunus'tan aşağıdaki seslenişleri okudum....İyi ki varsın "Bizim" Yunus.


















Sent from my iPad using Tapatalk

[crionics]

Erich Fried