eski geleneksel banyoların yerini duşlar aldığı şu son 10 yılda, banyo alışkanlığı ve kese köpük'ü de bizlere hatırlatacak yegane özen pazar tıraşı olabilir.
bünye daha dingin, kişinin kendine duyduğu saygı daha yüksek, biraz daha dik yürümeye elverişli hale gelen vücut için de adeta terapi etkisi gösteren tıraş'tır.
pazar tıraşının en güzel tarafı da asla aceleye gelmemesidir. gösterilen özen ile istenmeyen kaza'lar da oluşmaz. sakinlik ve sükunet hat safhadadır.
sözün özü tıraşların en premium'u en hit'i. dahası saygılar sevgiler.
Pazar tıraşı denince aklıma babam gelir
Soba üstünde ısıtılmış su, arko sabun, domuz berber fırçası ve ucu kırık permatik
Sonrasında eczanede doldurulmuş tütün kolanyası(Tar-iş cam şişede)
Bi sonraki pazara kadar tıraş olmuyor tabi
Benim de aklıma doğrudan babam geldi.
Bizim peder bey de her pazar akşamüstü tıraşını olur. Ona verdiğim jiletlere, aletlere itimat etmez. Lider fırça, perma-sharp jilet, arko çubuk (kaba basmaz, fırçayı direkt çubuğa sürter) sovyet malı yuma benzeri bir alet kullanır, her pazar akşamı anneme banyodan seslenir, annem de hemen durumu anlayıp fazladan koyduğu çay suyundan kaseye doldurup babama götürür.
Babam emekli oldu olalı rutin değişmedi.
Benim aklıma direkt anne tarafından dedem geliyor bu durumda. Ki zaten geleneksel tıraşa başlamamda rahmetlinin hatırası çok büyüktür.
Devlet bankasından emekli bir şube müdürü olduğu için düzenli tıraş olurdu. Oturma odasında köşesi vardı, önce metal tasının içine sıcak suyu koyar, havlusunu berberler gibi boynuna sarar otururdu küçük seyyar aynasının karşısına. Sabununu hatırlamıyorum ama kuvvetle muhtemel Arko'dur, sürerdi yüzüne. Küçük çaplı, kısa loftlu bir fırçası vardı klasik tahta saplı domuz. Suya dokundurup başlardı köpürtmeye. Çok iyi hatırlıyorum kelebek tip bir aleti vardı, kim bilir nerede şimdi o alet? Takardı jileti yavaş yavaş olurdu tıraşını, her iki tarafı da dolunca aletin, önündeki sıcak suyun içinde temizlerdi. En son bitimde havlusuyla güzelce siler kalkardı masadan.
Hey gidi günler...